ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ

Η Λινγκάνγκ Νιου Σίτι (Lingang New City) θα καταλαμβάνει έκταση 297 τετραγωνικών χιλιομέτρων

Πόσο ρεαλιστικό είναι το σενάριο μίας πόλης απαλλαγμένης από CO2; Πιλοτικά πρότζεκτ δείχνουν ότι τέτοια εγχειρήματα είναι μεν εφαρμόσιμα, η υλοποίησή τους όμως εμφανίζει σημαντικές δυσκολίες.

Η έρευνα «Η πόλη χωρίς CO2 – Ευχή και πραγματικότητα» που παρουσίασαν οι Καρλ Πέτερ Σον και Αντρέ Μίλερ από το γερμανικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Οικοδομικής, Πολεοδομικής και Χωροταξικής Έρευνας παρουσιάζει παραδείγματα πόλεων ανά τον κόμο, που εφάρμοσαν με αξιοσημείωτη επιτυχία οικολογικά προσανατολισμένα μοντέλα οργάνωσης κατορθώνοντας να περιορίσουν σημαντικά τις εκπομπές CO2.



Ένα από αυτά τα παραδείγματα αποτελεί το Μάνταρ Σίτι στο Άμπου Ντάμπι, μία πόλη που ιδρύθηκε πριν από έξι χρόνια ως αστικό οικολογικό πρότυπο. Για το σκοπό αυτό επενδύθηκαν πολλά χρήματα και επιστημονική τεχνογνωσία. Το κυκλοφοριακό δίκτυο κτίστηκε πάνω από το επίπεδο του εδάφους για να διευκολύνει τη διέλευση των πεζών.

Χρησιμοποιούνται φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις. Ένας ειδικός πύργος παγιδεύει κάθε ρεύμα αέρα και διοχετεύει μία δροσερή αύρα στους δρόμους της πόλης. Τοπικά είδη φυτών με μικρές ανάγκες σε νερό «πρασινίζουν» το τοπίο. Ενθαρρυντικά στοιχεία για ένα πρότζεκτ που έχει όμως μείνει σε αρχικό στάδιο λόγω έλλειψης κεφαλαίων.

Σχεδιασμός προσαρμοσμένος στις ανάγκες

Περισσότερη πρόοδος σημειώθηκε στο Λίνγκανγκ Νιου Σίτι περιφερειακά της Σανγκάης, όπως αναφέρει ο Α. Μίλερ. Η πόλη γεμίζει βαθμιαία με ζωή. Οι δρόμοι εκτείνονται αστεροειδώς με επίκεντρο μια τεχνητή λίμνη. Δυνατότητες αγοράς των απαραίτητων προϊόντων υπάρχουν σε όλα τα σημεία. Κατασκευάστηκαν πολλοί ποδηλατόδρομοι, πεζοδρόμια και πάρκα, καθώς και ένα πυκνό δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών που φιλοδοξεί να καταργήσει μελλοντικά τη χρήση αυτοκινήτων.

Η κινεζική κυβέρνηση παρουσιάζει το Λίνγκανγκ Νιου Σίτι ως υπόδειγμα οικολογικά προσανατολισμένης ανάπτυξης και το στηρίζει οικονομικά. Προβλέπεται ότι στο μέλλον θα εγκατασταθούν και θα εργάζονται στην πόλη περίπου 800.000 άνθρωποι.

«Το Λίνγκανγκ Σίτι καταδεικνύει ξεκάθαρα πώς ένας εντελώς καινούργιος σχεδιασμός μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες της οικονομίας και των ανθρώπων» λέει ο Α. Μίλερ. Εκεί προστέθηκαν κάποιοι όροφοι στα ήδη υπάρχοντα κτήρια, περιορίστηκε το σύστημα αστικών συγκοινωνιών, καθώς δεν υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι για να το χρησιμοποιήσουν. Η ενέργεια παράγεται κυρίως από πυρηνικά εργοστάσια και άνθρακα. Η οικονομική ανάπτυξη και η εγκατάσταση επιχειρήσεων και νέων κατοίκων διατηρούν το προβάδισμα έναντι της ταχείας επέκτασης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Επίσης η ιδέα που προτάθηκε να παρκάρονται τα αυτοκίνητα έξω από την πόλη τρόμαξε πολύ τη μεσαία αστική τάξη, η οποία θεωρεί το αυτοκίνητο, εκτός των άλλων, και ως σύμβολο ελευθερίας.

Πιο δύσκολη η ανάπλαση

Ακόμη πιο δύσκολη από την εκ θεμελίων οικοδόμηση οικολογικών πόλεων, είναι η ανακατασκευή με οικολογικές προδιαγραφές ήδη υπαρχόντων αστικών κέντρων. Πολλά σχέδια ανάπλασης θεωρούνται από αρκετούς κατοίκους ανεπιθύμητα. Το μοντέλο οικολογικής ανάπλασης είναι αυτό που προσαρμόζεται στις ευρωπαϊκές ανάγκες και πρότυπα, δεδομένης και της δημογραφικής συρρίκνωσης της γηραιάς ηπείρου, όπως παρατηρεί ο Κ. Π. Σον. Με φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις και πράσινο στις ταράτσες των κτηρίων μπορεί να επιτευχθεί συνολικά ένα καλό αποτέλεσμα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι πάντως να υπάρχουν σχετικά χρηματοδοτικά προγράμματα και ένα συνολικό πολεοδομικό σχέδιο.

ΠΗΓΗ

Για να συνεχίσουμε σε αυτό το blog την προσπάθεια ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.