Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Θὲλεις νὰ σώσεις τὴν ψυχή σου χωρὶς μεγάλο κόπο;


Κοντὰ σ' ἕναν Γέροντα ἔμενε ἕνας ἀδελφός, κάπως ἀμελὴς στοὺς κανόνες τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα ὁ ἀδελφὸς αὐτὸς νὰ πεθάνει, δίπλα του κάθονταν μερικοὶ πατέρες. Κάποια στιγμὴ ὁ Γέροντας, βλέποντας τὸν νὰ φεύγει ἀπ' τὸν κόσμο αὐτὸν μὲ εὔθυμη καὶ χαρούμενη διάθεση κι ἐπειδὴ ἤθελε νὰ οἰκοδομήσει τοὺς ἄλλους ἀδελφούς του λέει:
"Συγχώρα μέ, ἀδελφέ, ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι στὴν ἄσκηση δὲν ἤσουν πολὺ ἐπιμελής. Πῶς λοιπὸν μὲ τόση προθυμία φεύγεις τώρα γιὰ τὴν ἄλλη ζωή;"
Ὁ ἀδελφὸς ἀπάντησε: "Ἔτσι εἶναι, πάτερ, τὴν ἀλήθεια εἶπες. Ὅμως ξέρω ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔγινα μοναχὸς δὲν....

 ἔκρινα κανέναν ἄνθρωπο. Ἂν συνέβη καμιὰ φορᾶ μὲ κάποιον κάτι, ἀμέσως τὴν ἴδια μέρα συμφιλιώθηκα μαζί του. Καὶ τώρα θέλω νὰ πῶ στὸν Θεό: Κύριε, Ἐσὺ εἶπες "μὴν κρίνετε καὶ δὲν θὰ κριθεῖτε" (Ματθ.7,1) καὶ "νὰ συγχωρεῖτε τοὺς ἄλλους καὶ θὰ σᾶς συγχωρεθοῦν τὰ δικά σας ἁμαρτήματα" (Ματθ.6,15).
Τοῦ λέει ὁ Γέροντας: "Εἰρήνη νὰ ἔχεις, παιδί μου, γιατί σώθηκες καὶ δίχως κόπο μάλιστα".
Μέγα Γεροντικὸ Α' σέλ. 343
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου